| [Gość (113.218.*.*)]odpowiedzi [Chiński ] | Czas :2024-04-04 |  Od rewolucji burżuazyjnej w 1789 r. do ogłoszenia konstytucji w 1875 r. był to okres skrajnej niestabilności i naprzemiennej ewolucji francuskiego systemu politycznego.
W ciągu 86 lat, od 1789 do 1875 roku, we współczesnej Francji powstało 12 konstytucji, które były wymieniane średnio raz na siedem lat. Częste zmiany konstytucji francuskiej spowodowały złożone zmiany w formie rządu, który doświadczył monarchii konstytucyjnej, ustroju cesarskiego, republiki demokratycznej, dyktatury itd., i istniały trzy monarchie konstytucyjne, dwa systemy cesarskie i trzy republikańskie formy rządów.
W 1789 r., po zwycięstwie rewolucji francuskiej, konstytucjonaliści, reprezentujący burżuazję finansową, poszli na kompromis z panami feudalnymi i sformułowali konstytucję z 1791 r., ustanawiającą burżuazyjną monarchię konstytucyjną. Monarchia ustanowiona przez konstytucję z 1789 r., chociaż zawierała kompromis ze starymi władzami, nie była monarchią feudalną w starym systemie, ale burżuazyjną monarchią konstytucyjną...
Z powodu uporu francuskich sił feudalnych, nieprzejednanych sprzeczności między francuskim feudalizmem a ludem oraz braku długotrwałej podstawy kompromisu między starymi i nowymi siłami, lud Paryża wzniecił drugie powstanie, obalając rządy monarchii konstytucyjnej, która istniała przez trzy lata. Republika została ustanowiona 22 września 1792 r., a walka między różnymi klasami i siłami politycznymi była nadal ostra i złożona, a zmiany ustrojowe były nadal częste i przechodziły przez cztery okresy: żyrondystów, jakobinów, stronnictwa termidoriańskiego, Dyrektoriatu i rządzącego rządu.
W 1793 roku jakobini, przedstawiciele radykalnej burżuazji, doprowadzili rewolucję do punktu kulminacyjnego wraz z konstytucją z 1793 roku. Konstytucja uczyniła francuską formę rządów republiką, z najwyższą władzą Zgromadzenia Narodowego. Po termidoriańskim zamachu stanu w 1794 r. rządząca wielka burżuazja osłabiła demokratyczną treść republiki, formułując trzyletnią konstytucję republiki, żądając, aby cały naród zrzekł się swoich praw na rzecz wielkiej burżuazji. Konstytucja z 1795 r. ustanowiła system parlamentarny.
W 1799 roku Napoleon dokonał zamachu stanu i ustanowił rząd, który formalnie zachował republikańską formę rządów, ale w rzeczywistości był dyktaturą wojskową. Zakończył ewolucję od republiki do systemu imperialnego i ustanowił monarchię burżuazyjną, kilkakrotnie formułując i zmieniając konstytucję. Konstytucja z 1804 r. wyraźnie przewidywała monarchię.
Napoleon Bonaparte
Po obaleniu Napoleona francuski system polityczny doświadczył kolejnej naprzemiennej ewolucji monarchii konstytucyjnej, republikańskiej i imperialnej. W 1814 roku ogłoszono Kartę Króla Jakuba, która potwierdziła podział władzy, ale tym razem monarchia konstytucyjna była półfeudalna i półburżuazyjna. W 1815 roku przywróceni Burbonowie uchwalili dodatkowe prawa do konstytucji cesarskiej, które miały na celu przywrócenie monarchii napoleońskiej, ale zostały obalone przez rewolucję lipcową rozpoczętą przez naród francuski.
Statut dynastii lipcowej z 1830 r. przywrócił burżuazyjną monarchię konstytucyjną, ograniczając władzę króla, która pochodziła od ludu, a król posiadał rzeczywistą władzę, ale tylko głowę władzy wykonawczej, a nie ustawodawczej, i dlatego nie mógł uchylić prawa; władza parlamentu została rozszerzona i miał on prawo inicjowania ustawodawstwa; a gabinet był odpowiedzialny przed parlamentem.
Dynastia Lipcowa została obalona przez rewolucję lutową w 1848 roku i ustanowiła Drugą Republikę Francuską, która przywróciła republikę na mocy konstytucji z 1848 roku. Jednak druga republika przetrwała tylko trzy lata, a w grudniu 1851 roku Louis Bonama dokonał zamachu stanu, a w 1852 roku konstytucja zmieniła republikę na system cesarski, stając się "Drugim Cesarstwem". W 1870 roku II Rzesza wydała Dekret Ustalający Konstytucję Cesarską, który, podobnie jak Ustawa Dodatkowa do Konstytucji Cesarskiej z 1815 roku, dążył do wprowadzenia tzw. "liberalnych" reform poprzez zmianę konstytucji jako środka zaradczego przed upadkiem cesarstwa, ale było już za późno.
Treść konstytucyjna III RP
Trzecia Republika powstała w 1870 roku, ale kwestia, czy będzie to republika, czy monarchia, wciąż pozostawała nierozstrzygnięta. Po pięciu latach żmudnej walki między burżuazją a masami i rojalistami, w 1875 r. parlament ostatecznie uchwalił konstytucję III Republiki, która oficjalnie włączyła słowo republika do konstytucji i prawnie potwierdziła republikańską formę rządów III Republiki.
Po ogłoszeniu konstytucji III Republiki w 1875 roku Francja stała się typową republiką parlamentarną, a konstytucja z 1875 roku stała się również najdłużej obowiązującą konstytucją francuską.Treść ustroju politycznego przewidzianego w niniejszej konstytucji jest następująca: parlament składa się z dwóch izb, Senatu i Izby Deputowanych; obie izby dzielą się władzą ustawodawczą, ale projekt ustawy o prawie fiskalnym powinien być najpierw przesłany do Izby Deputowanych i przez nią poddany pod głosowanie; gabinet musi zdobyć zaufanie Izby Deputowanych, zanim będzie mógł rządzić, w przeciwnym razie musi podać się do dymisji; gabinet jest władzą wykonawczą o dużych uprawnieniach, a oprócz władzy proponowania ustawodawstwa ma prawo do samodzielnego wydawania zarządzeń; ponieważ we Francji istnieje wiele partii politycznych, bardzo trudno jest uzyskać większość w Izbie Deputowanych, więc takie zarządzenia parlamentu w sprawie gabinetu nie mogą być odwołane ani zmienione, ale gabinet francuski nie odważy się łatwo rozwiązać parlamentu; prezydent jest głową państwa i jest wybierany na wspólnym posiedzeniu Senatu i Izby DeputowanychKonstytucja przyznaje Prezydentowi szeroki zakres uprawnień i uprawnień.Wkrótce jednak po ogłoszeniu konstytucji władza prezydenta została faktycznie osłabiona i nie odgrywała już istotnej roli w życiu politycznym, a władza państwa została wyraźnie przeniesiona na gabinet, a konstytucja z 1875 r. uczyniła Francję bardziej typową republiką parlamentarną...
Po ustanowieniu republiki w konstytucji z 1875 r. spór o francuską formę rządów, który trwał prawie sto lat, dobiegł końca, ale sama republika przeszła proces rozwoju od republiki parlamentarnej do republiki półprezydenckiej i półparlamentarnej. |
|
